Hazreti Ali akşama kadar çalışmış, akşam da devesinin üzerine bir çuval hurma yükleyerek evinin yolunu tutmuştu.
Devenin yuları, yardımcısı Kamber'in elindeydi,kendisi de önden gidiyordu. Medine'nin içine girdiklerinde yolun kenarından bir ses geldi. Yoksulun biri elini açmış, sızlanıyordu.
- Ne olur Allah rızası için diyordu.
Hazreti Ali Kanber'e sordu:
-Kamber ne istiyor bu yoksul?
-Hurma istiyor efendim.
-Ver öyleyse!
-Hurma çuvalda efendim!
-Çuvalla ver öyleyse!
-Çuval da devenin üzerinde!
-Deveyle ver öyleyse.
Emri yerine getiren Kanber bu olayı anlatırken dedi ki:
-Devenin ipi de benim elimde, demekten korktum. O kadar cömertti ki beni de deveyle birlikte yoksula hizmetçi vermekte tereddüd etmeyebilirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder